Hosea

Het boek Hosea bestaat uit drie delen.

Het eerste deel (Hosea 1-3) lijkt te gaan over het leven van de profeet. Het beschrijft Hosea’s ongelukkige huwelijk met zijn vrouw Gomer en hun drie kinderen.

Het tweede deel (Hosea 4-11) hierin staan verschillende profetieën met harde kritiek op mensen die Baäl vereren, en op de slechte leiders in Samaria.

Het derde deel (Hosea 12-14) bevat profetieën uit de tijd dat de Assyriërs de stad Samaria bezetten (724-722 voor Christus)
Tijd van profetisch optreden van Hosea ongeveer 750-715 v. Chr.  Hosea profeteerde in het Noordrijk/Tienstammenrijk tijdens de regeringsperiode van koning Jerobeam II. De naam Hosea betekent: de HEERE redt. De naam Yeshua en Jozua zijn van dezelfde wortel. De namen bevatten allemaal het woord 'shoea' שׁוּעַ = verlossing, heil, redding. De profeet Hosea is een zoon van Beëri. Over zijn afkomst is niets bekend. Zowel Hosea als zijn vader Beëri worden alleen in dit Bijbelboek genoemd.  Hosea is een tijdgenoot van Jesaja, wiens taak meer op Juda, het zuidelijk rijk was gericht. Ook Micha profeteerde in die tijd. Hosea begon te profeteren aan het eind van de regering van Jerobeam II, de laatste krachtige koning van Israël (747 voor Christus). Hij waarschuwde het volk voor zijn zondige leefwijze tot vlak voor de val van Samaria in 722 v.Chr. Het ging snel bergafwaarts met het land in die tijd. Israël had zes koningen in iets meer dan 20 jaar.  Vier van die koningen waren aan de macht gekomen door hun voorgangers te vermoorden. Wat Israël's afgoderij voor God betekende, leerde Hosea zelf ook kennen. Daarom wilde God dat hij een vrouw trouwde die hem niet trouw zou blijven. Zo kon Hosea vanuit zijn eigen verdriet en boosheid, Gods teleurstelling, boosheid, maar ook liefde aan het volk overbrengen. De dreiging vanuit Assyrië wordt steeds groter. Hoséa laat het volk al weten dat het in ballingschap zal gaan èn weer terug zal keren. Hosea was de laatste die in het koninkrijk Israël. vóór de ballingschap naar Assyrië profeteerde. In 722 veroverde de Assyrische koning Sargon II de stad Samaria. Hij maakte van het noordelijke rijk een provincie van Assyrië.

De hoofdgedachte van dit boek is 'Gods liefde' voor Israël. God houdt als een bruidegom van Zijn ontrouwe bruid. Maar de zonde van Israël is trouweloosheid. Het boek is één van de twaalf 'kleine profeten'.