English & other languages: click here!

BABYLON: oorsprong en verloop van BEDROG

DE OORSPRONG EN HET VERLOOP VAN HET BEDROG

De grote leugen heeft een begin en een eind. De Bijbel openbaart ons deze en toont ons ook de tussenliggende historische stages. In het derde hoofdstuk van Genesis wordt de oorsprong ervan aangetoond. Hier zien we de leugen duidelijk in al zijn eenvoud. Het bedrog is simpel van aard, maar heeft zes opvallende kanten: drie ontkennend en drie bevestigend. Deze kunnen als volgt geanalyseerd worden:

Het ontkennen van Jezus Christus als enige middelaar;
Het ontkennen van de waarheid van Gods Woord;
Het ontkennen van de rechtvaardigheid van God;
De belofte van wijsheid en kennis;
De belofte van goddelijkheid en
De belofte van kracht (in die volgorde).

De drijfveer achter dit alles is het dualisme van goed en kwaad teniet te doen.

‘Het kwade is niet het tegengestelde van het goede’.

Het is zelfs geen op zichzelf bestaande realiteit, maar een parasiet van Gods goedheid. Het is niet het kwaad op zichzelf wat ons verleidt, maar steeds iets, dat we als aanvaardbaar veronderstellen, maar waarvan de maatstaf niet die van God is. Hiermee is het grondpatroon gegeven: Het is niet verkeerd, wil de bedrieglijke verleider ons doen geloven, maar het ‘zou verkeerd kunnen zijn’, wat we doen met de gaven van God; met inbegrip van de geweldige gift van ‘onszelf, die Hij naar Zijn beeld schiep.

De kern van deze leugen is de verleiding tot het aanbidden van een afgod, een aanbidding van het zelfhandelende ‘Zelf‘ en zijn macht, vermomd als ‘geheime kennis’ en gepresenteerd als ‘de realisatie van God’. Het ‘God-in-ons’, ‘Ken uzelf’ en vele andere spreuken en systemen vormen een combinatie van Oosterse en Westerse religie, zoals die in het streven van het oecumenisme gevonden worden. Adams neiging tot het ‘missen van het doel’ werd tot een ingebouwde factor van het menselijk wezen.

Evenals elke universele gezindheid, neigt het onvermijdelijk tot het zichzelf organiseren van een systeem, dat een eigen leven gaat leiden. De natuurlijke neiging van zo’n systeem is niet alleen het handhaven en verbeteren van bestaande fouten, maar ook het voortbrengen van nieuwe en de uitbreiding ervan. Daarom zien we in het latere verloop deze fundamentele leugen in meer ontwikkelde vorm voortgaan. In dit geval is zijn bezoedelende invloed geconsolideerd om de geestelijke basis te verschaffen voor een briljante, maar corrupte civilisatie met de ambitie van wereldoverheersing: Babylon. In ons eigen tijdsgewricht, ‘het eind der eeuwen’, (zoals Petrus, Paulus, Johannes en Jezus Zelf ons allen voortdurend voorhouden) groeit deze leugen uit tot zijn uiteindelijke staat van ontwikkeling, die tevens zijn einde zal betekenen. Het wordt in zijn geheel ingebracht in het grote ‘Eén-wereld-systeem’ van afgodische aanbidding. Het is niet langer een zaak van individueel bedrog; het heeft het stadium bereikt van een allesomvattend systematisch bedrog dat door velen niet wordt doorzien. Het aanknopingspunt voor de tweeledigheid van het valse systeem vinden we in de uitspraak van ‘de valse profeet’, het hoofd van de ‘Eén-wereld-kerk’, die heen wijst naar de antichrist en ‘bewerkt dat zij het eerste beest (de antichrist) aanbidden.’ {Opb 13:12 }

Openbaring 13:12 En het oefent al de macht van het eerste dier in zijne tegenwoordigheid, en het maakt, dat de aarde en wie daarop wonen het eerste dier aanbidden, welks dodelijke wond geheeld werd.

De voorbereide Eén-wereld-regering van de antichrist maakt gebruik van en wordt gesteund door de ‘Eén-wereld-kerk’. Dit is niet zo vreemd, want hij zelf heeft een religieus image, immers ‘hij zal zich in de tempel (te Jeruzalem) zetten en zich als een god laten aanbidden’. Hoe ver gaat hun éénheid? En hoe kan het zover komen? Een grote menigte blijkt de antichrist te aanvaarden als de verwachte Messias!, hierbij gaat men dan toch voorbij aan de vele tekenen en gebeurtenissen die de Bijbel zo nadrukkelijk noemt als kenmerk van de komst van Jezus Christus, de ware Messias!

Hieraan gaat vooraf het streven naar oecumenisme: De ene, onverdeelde kerk — De herbouw van de toren van Babel — de Tempel van Bel. Eruit voort vloeit: Het mysterie Babylon, een geheim. Het Boek {Openbaring 17 } verwijst naar dit valse religieuze systeem in haar uiteindelijke vorm als ‘Het Geheimenis Babylon’. Deze titel op zichzelf zegt ons reeds veel omtrent haar oorsprong en leer: Geheim of Geheimenis. Hiervoor verwijzen wij volledigheidshalve naar het boek: ‘Babylon leeft onder ons’, en de Nederlandse uitgave van: R. Woodrow’s ‘Babylon, Mystery Religion’.

HET EIND EN EEN BEGIN

God noemt deze religieuze bedriegster ‘een hoer’ en verklaart dat haar eind overeenkomstig zal zijn met haar karakter.

Openbaring 18:8 Daarom zullen op één dag haar plagen komen: dood, rouw en honger, en met vuur zal zij verbrand worden, want sterk is de Heere God, Die haar oordeelt.

Maar God heeft betere dingen voor met hen die voor Hem kiezen door geloof in het offer van Jezus, Zijn Zoon, en in Zijn dood en Zijn opstanding {lees Openb 19, 20, 21, 22 } Voor hen die Hem willen kennen en voor hen die dit reeds doen — is Zijn waarschuwing klaar en duidelijk:

Openbaring 18:4 En ik hoorde een andere stem uit de hemel zeggen: Gaat uit van haar, mijn volk, opdat u met haar zonden geen gemeenschap hebt en opdat u van haar plagen niet ontvangt;

Maar er is een derde factor: Het geloof in de Ene en Ware God, de Schepper en onderhouder van al wat is; en in Jezus Christus, Zijn Eniggeboren Zoon, ‘Die was van de beginne — en van God is uitgegaan, waardoor God de wereld (en de mens die een eigen weg gegaan was) — weer met Zichzelf verzoende’. {Col 1:20 }

Kolossenzen 1:18-20 En Hij is het hoofd van het lichaam, namelijk van de gemeente, Hij, Die het begin is, de Eerstgeborene uit de doden, opdat Hij in allen de Eerste zou zijn. 19. Want het heeft de Vader behaagd dat in Hem heel de volheid wonen zou, 20. en dat Hij door Hem alle dingen met Zichzelf verzoenen zou, door vrede te maken door het bloed van Zijn kruis, ja door Hem, zowel de dingen die op de aarde zijn als de dingen die in de hemelen zijn.

Hij is het die ons Zijn Woord heeft gegeven, en verwacht dat wij ons op Hem richten en op Zijn Woord ons vertrouwen stellen, als Jezus zegt: ‘Bekeert u en gelooft het Evangelie’. Geloof is de menselijke houding tot de goddelijke openbaring en in het bijzonder de houding van de ziel tot Jezus Christus, de openbaring van God. Geloof is als het licht; We weten allen wat licht is, maar het is niet gemakkelijk te zeggen wat het is; het is eenvoudiger te zeggen wat het niet is … Geloof vormt, evenals het licht, iets onuitsprekelijks, een geheim. Een geheim, dat wel te kennen is en te benaderen, doch alleen door innerlijke ervaring, door emotie, die de voorstelling ervan oproept. Er zijn genoeg mensen die het geheim kennen, d.w.z. die het hebben ervaren, beleefd en aangeraakt.

Misschien ook en vooral omdat ze in duisternis leefden en dus wel heel zeker wisten, waar wel en waar geen licht was. Het geheim is alleen te kennen voor wie het reeds kent, voor wie er naar de geest mee in aanraking is geweest, en niet in de laatste plaats voor wie weten wat duisternis betekent. Immers, zij ervaren dat het licht van het geloof in God, alle duisternis overwint. Daarom blijft er hoop bestaan voor hen die naar het licht zoeken. Hoe donkerder de wereld, des te zichtbaarder wordt het licht. Het geheim van de liefde die ons de kracht en de hoop geeft om onze weg te vervolgen, al was het tot voorbij dit aardse tranendal, het leven van nu tot ons verheerlijkte bestaan.

EENHEID EN VERENIGING IN DE BIJBEL

Een oude leraar heeft eens gezegd: ‘Wat is de Bijbel anders dan een brief van God Almachtig aan Zijn schepselen, waarin we de stem van God kunnen horen en Zijn hart kunnen verstaan? Sta dan vast in de waarheid’.

De Bijbel spreekt ook van de grote eeuw (aeoon) der waarheid, die komende is, maar voegt er ter vertroosting een hoofdstuk aan toe, dat meestal over het hoofd gezien wordt. Voor die verwachte eeuw komt, zal de aarde door de donkerste fase van zijn geschiedenis gaan. Voor positieve Christenen is dit echter geen onbekend geluid. Het spannende kenmerk van deze Bijbelse profetie is de stellige verklaring dat deze donkere periode er voor hen niet één is van religieus conflict en strijd, zoals we zouden kunnen denken. Het zal eerder een tijd zijn van geestelijke éénheid en samenwerking op een onvoorstelbare wereldwijde schaal, in de verwachting van een komend vrederijk, waar men vol verwachting naar uitziet. Maar hierin schuilt juist het gevaar. Er is nl. nog een éénheid, een georganiseerde éénheid, met het ware karakter van harde realiteit, maar herkenbaar aan zijn simplistische identificatie met het kwaad, chaos en verwarring.

De Bijbel, toont ons in zijn profetisch aspect het verloop van deze gebeurtenissen, hoe vaak dit ook bestreden wordt. De Bijbel hoeft niet verdedigd te worden, de Bijbel verdedigt zichzelf, de Bijbel verklaart zichzelf. We behoeven de ongelovigen niet te vrezen, noch de sceptici, maar wel de compromiszoekende en kritiserende moderne lering in onze kerken. Dit is het enige dat gevreesd moet worden. Het Woord van God is het zwaard van de Geest, en wie heeft ooit gehoord van het verdedigen van het zwaard? Het is de vijand, die u zal adviseren het zwaard in de schede te steken, een mooie schede, met allerlei soorten van metafysische en artistieke ornamenten. Het zwaard echter moet niet weggestoken worden, want het zwaard is agressief. Een zwaard, hoewel het pijn kan veroorzaken, is bedoeld tot genezing. In de wetenschap neemt men gewoonlijk aan, dat uit vele tegengestelde hypothesen, er slechts één juist kan zijn, dan wel alle zijn fout. In kunst gaat men er van uit dat van vele tekeningen of gedichten, slechts één ervan het ware gevoel van de kunstenaar kan weergeven, dan wel alle zijn fout. Maar in de religie zijn we vandaag de dag getuigen van een vreemd fenomeen: Een geloof, universeel bekend in deze (niet in een andere) eeuw, dat elke vorm van religieus bewustzijn, elk soort van geloof in God of wat er toe neigt, óf benadert, of een deel van de waarheid ervan heeft. In wetenschap en kunst zou dit direct tot verwarring leiden.

Zo'n 2000 jaar geleden gaf het laatste Bijbelboek van het Nieuwe Testament, de ‘Openbaring van.Jezus Christus’, door de apostel Johannes, een samenvatting van 1500 jaar profetie in een verreikende visie van een uiteindelijke totaliteit; politieke macht, economische controle, religieuze aanbidding, occulte gnosis, psychische macht en persoonlijk charisma, gecombineerd in een enkel, gebundeld systeem van onderdrukking vervolging en bedrog: ’Het geheimenis van Babylon, dat de gehele aarde zou omvatten’.

Elementen van dit ‘geheimenis Babylon’ zijn in vrijwel alle kerken, kringen en gemeenten te vinden. Bijna onopgemerkt zijn deze in de loop der jaren binnengedrongen.

De Bijbel geeft ons een duidelijk, maar onthutsend beeld: In de laatste dagen van de geschiedenis zoals wij die nu beleven, zal de mensheid samengebracht worden in een wat men noemt ‘Humanistische religiositeit’. Deze komende wereldreligie zal zich aan ons presenteren als ‘de oude wijsheid’, ‘de verborgen waarheid’, als ondergrond van alle religies uit het verleden, waardoor een compromis wordt gevonden voor ‘de dialoog’ met alle wereldreligies, ‘want allen hebben immers een deel van de waarheid, en God werkt door alle systemen en goden heen’. In feite echter is dit geen waarheid, maar vormt het het fundament van ‘De Grote Leugen’.

De éénheid waarvan God spreekt, is een éénheid in verscheidenheid. Stelt u zich een aantal gespannen metalen draden voor van verschillende lengten, zoals bijvoorbeeld bij een harp. Voeren we hier nu een sterke luchtstroom doorheen, dan zullen die draden verschillende tonen voortbrengen. En tóch, ja tóch was het dezelfde luchtstroom die de verschillende klanken voortbracht. Het was echter de adem, de luchtstroom, die veroorzaakte dat de snaren van verschillende lengten, verschillend vibreerden. Hetzelfde gebeurt in ons eigen wezen. De Geest van God brengt in elk mens een bepaalde reactie te weeg, die reacties samen leiden tot één schone harmonie:

Tot verheerlijking van Jezus Christus en tot glorie van God!

Het onderscheid ligt niet in de essentie, maar in de opgeroepen functies. Evenals dat het geval is bij verscheidenheid in muzieknoten, die toch alle muziek zijn. Mits juist geleid en bewerkt voeren zij tot een schoonheid die het innerlijk van de mens vrede en rust brengt.

Alleen als de mens dit begrip erkent zal hij ophouden de ene functie van het lichaam hoger te achten dan de andere — Hieruit ontstaat de aanvaarding van ‘de ander’, waarbij elk zijn plaats inneemt in het Lichaam van Christus. Aangezien de verdraaiing van dit alles ontstaat uit halve waarheden, bedoeld om de andere helft te verbergen, wordt er nooit melding gemaakt van de wederkomst van Christus of het eeuwig oordeel, zomin als van geheimenissen als ‘Breed is de weg en eng is de poort’ en ‘dat we lijden voor het Koninkrijk van God’. {2 Thess. 1:5 }

is een bewijs van het rechtvaardig oordeel van God, dat u het koninkrijk van God waard geacht wordt, waarvoor u ook lijdt; (2 Thessalonicenzen 1:5)

‘In de wereld zult gij verdrukking lijden’. {Joh 16:33 }

en koopt de tijd uit, want het is een kwade tijd. (Efeziërs 5:16)

AAN AL DEZE BELANGRIJKE TEKSTEN WORDT VOORBIJ GEGAAN IN DE PREDIKING!

Mattheüs 24:10 Dan zullen velen zich ergeren, en elkander verraden en elkander haten.

Markus 13:22 Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, die tekenen en wonderen doen zullen, om, indien het mogelijk ware, zelfs de uitverkorenen te misleiden.

Johannes 16:33 Dit heb Ik tot u gesproken, opdat u in Mij vrede hebt. In de wereld hebt u verdrukking, maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.

Hebreeën 11:13 Dezen allen zijn gestorven in het geloof, zonder de beloften verkregen te hebben, maar zij hebben haar van verre gezien, en begroet, en hebben beleden, dat zij gasten en vreemdelingen op de aarde waren.

Openbaring 7:14 En ik zei tot hem: Mijn heer, u weet het. En hij zei tot mij: Dezen zijn het die uit de grote verdrukking komen; en zij hebben hun lange kleren gewassen en ze wit gemaakt in het bloed van het Lam.

Dit zijn feiten, die men op bijna elke bladzijde van de Schrift ontmoet. Vanzelfsprekend is ook de komst van de antichrist niet in discussie, {2 Thess. 2 } evenmin als ‘dat in de laatste dagen zware tijden zullen komen; want de mensen zullen zelfzuchtig zijn, geldgierig, pochers, vermetel, kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, liefdeloos, trouweloos’, enz. {2 Tim.3:1-3 }

Aan het feit, ‘dat er verleiders zullen komen … ’ {Markus 13:6 }

Want velen zullen komen onder Mijn naam, en zeggen: Ik ben de Christus, en zullen velen misleiden. (Markus 13:6)

of dat ‘zelfs de uitverkorenen verleid zouden kunnen worden’ {Markus 13:22 )

Het tegendeel wordt aangevoerd; de wereld zou geleid worden naar een narcotisch paradijs, een soort euforia (behaaglijke sfeer) … ‘vrede, vrede, geen gevaar’, waarin de mens probeert een maximum aan bevrediging te verwerven. Religie wordt niet langer een ‘leven met Christus’, maar zij wordt verlaagd tot het niveau van een simpel intellectualisme, een overtuiging die men als vanzelfsprekend aanvaardt, als uitvloeisel van iemands opvoeding, of vanwege de invloed van de omgeving of het milieu waarin men leeft.

En toch, of juist daarom, heeft God in Zijn Woord, de degeneratie van deze laatchristelijke periode voorziend waarin wij leven, gewaarschuwd door Zijn apostelen met: ‘En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld … ’. {Rom. 12:2 }

De gelovige is niet als een atoomdeeltje of één van die uniforme mensjes in het verblinde rijk van de antichrist, eerder is hij een individu, waarvan de haren van zijn hoofd zijn geteld, die in zijn hand een witte steen zal dragen {Openb. 2:17 } waarop zijn eigen (nieuwe) naam is geschreven.

Naar zijn aard is hij een geroepene, die door de genade Gods de engelen zal overtreffen in eer — een tempel van de Heilige Geest.

Al deze dingen maken hem tot een mens die verantwoordelijk is voor zijn daden.

Dit is een mannelijk evangelie, dat ook naar de vrouw uitstraalt, een evangelie met een doel, en met een beschreven reisweg bereist hij met behulp van een kompas — het Woord — deze aarde op zijn pelgrimstocht.

Hij vaart zijn eigen koers en wordt daarin niet begrensd door andere mensen, hoewel hij vaak voor een keuze wordt gesteld. Hij is immers geen molecuul van een anonieme massa, noch een enkel dier uit een kudde, hij heeft een persoonlijke roeping ontvangen en ‘hij weet op Wie hij zijn vertrouwen heeft gevestigd’. {2 Timotheüs 1:12 }

Hij kan tenslotte bovendien nog zijn eigen medereizigers kiezen.

Jur