English & other languages: click here!
Er is een volk door God verkozen
Er is een volk door God gekozen
om tot Zijn licht te zijn.
Het werd uit slavernij gedragen,
op reis door de woestijn.
Het heeft de wet van God gekregen,
een Woord van zuiverheid,
een leidraad voor het goede leven,
dat ons in waarheid leidt.
Dat christenen vervolgd worden is algemeen bekend. Maar we weten ook dat satan het in eerste plaats het gemunt heeft op Gods volk Israël. We leven natuurlijk ook mee met christen-families in India waar ze de 'christenen' net als de Joden in Israël willen uitroeien. Ook die ondersteunen we. En dan al die vervolgde gelovigen in Iran, in Noord Korea, Kenia......
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
En waarom ....? Nou..... daarom: YAHWEH houdt Zijn volk vast en niemand anders! Hij sluit het Nieuwe verbond ook alleen met Israël,
Zij blijven niet, zoals de Bijbel dat noemt in Deut. 28:13 'de staart'! Maar zullen hun plaats weer innemen als de eerstgeborene van de volkeren. Er zijn gelovigen die van mening zijn dat Israël zich nu direct moet bekeren, want als ze dat niet doen komen ze in de grote verdrukking en hebben ze hun dood aan zichzelf te wijten. Hebben dan alle christenen die op deze wereld vandaag en morgen worden vermoord zich niet aan YHWH vastgehouden? Hoe hypocriet!
Beter is het te bidden voor de Vrede van Jeruzalem en dan bedoelen we de 'ware vrede'. als de Vredevorst tot hen komt. Niet de valse vrede, die ook zal komen en die bewerkt wordt door de antichrist. Dat hun ogen daarvoor open mogen gaan. Die Vrede van Jeruzalem is een belofte van God. Roem niet tegen de takken!
Romeinen 11:18-20
18. beroem u dan niet tegenover de takken. En als u zich beroemt: U draagt de wortel niet, maar de wortel u.
19. U zult dan zeggen: De takken zijn afgerukt, opdat ik zou worden geënt.
20. Dat is waar. Door ongeloof zijn zij afgerukt en u staat door het geloof. Heb geen hoge dunk van uzelf, maar vrees.
God kent de Zijnen en Yeshua maakt zichzelf aan Zijn volk bekend en dat is wat Jozef ook deed aan zijn broers in Egypte. Beseffen we wel hoe genadig en barmhartig God is, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf voor de zonde van de wereld?
In Genesis 12:3 staat het zo:
“Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt zal ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.”
In deze tekst wordt voor ‘zegenen’ beide keren het Hebreeuwse woord בָרַךְ ‘barach’ gebruikt.
En wie meent gered te zijn moet weten dat hij standvastig moet blijven tot het einde en anders wordt hij ook van de edele olijf verwijderd door de Landsman (YAHWEH).
De positie, in principe voor Israël bestemd, hebben we geestelijk gekregen in Christus. In Hem zijn we, toegevoegd aan Israël, priesters (Exodus 19:6; 1 Petrus 2:9). Aan hen is toegang verleend tot het Heilige, waar ze gebeden voor de mensen om hen heen, op het reukofferaltaar naar God opzenden.
Deze positie werd bereikt langs de weg van het voorhof toen we nog 'in het vlees' (= van de wereld) waren.
Dit gaat niet van vandaag op morgen. Het is een proces van leren, van vallen en opstaan, van falen en opstaan. We zullen falen, omdat we als mensen moeten leren niet te vertrouwen op wie we zijn in de voorhof (onze menselijke kracht en oplossingen), maar op onze nieuwe identiteit, wie we zijn in Christus.
Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel (Hebreeën 6:19). Het is de Heilige Geest die dit in ons heeft uitgewerkt.
Onze positie in Christus kwalificeert ons voor die taak. Ons van God gegeven geloof (Efeze 2:8) plaatst ons daar en dit geloof is de overwinning (1 Joh 5:4). De kracht die ons doet leven, stroomt vanuit de Heilige Geest door ons heen en brengt ons in Christus, via het afsterven van ons lichaam, naar die verheerlijkte positie.
Deel hebben aan dit proces van heiliging, is het apart gezet worden om deel te krijgen aan de Opstanding en het Leven, de opstanding uit de doden. Wanneer het moment daar is in Gods plan, zal dit z’n vervulling vinden in de eerste opstanding, de verheerlijking van ons vlees, wanneer het sterfelijke onsterfelijkheid aandoet. Er wordt gezaaid in vergankelijkheid, opgewekt in onvergankelijkheid (1 Kor 15:42-44).
Er zal alleen geen eerste opstanding voor ons zijn, als we ons niet laten heiligen, het proces dat er aan vooraf gaat. Want zonder heiliging zal niemand de HEERE zien (Hebreeën 12:14), We kunnen ons verheugen in onze rechtvaardiging, maar mogen niet terugvallen. De Hebreeënbrief noemt dat 'achterop raken in de genade' (Hebr. 12:15). We mogen ons verheugen in de zalving van de Heilige Geest, Zijn werkingen en manifestaties. Een oprecht hart zal zich met vreugde laten gezeggen en opvoeden door de Heilige Geest. Dan is er ook het vooruitzicht op het ware Loofhuttenfeest dat in Gods Koninkrijk op aarde gevierd gaat worden.
Als we openbaring hebben gekregen van wat Pesach inhoudt, gaan we via Shavuot (Pinksteren), het Bazuinenfeest, de Grote Verzoendag op weg naar het Loofhuttenfeest in het Koninkrijk van de Vader. Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen zijn uitverkoren (Mattheüs 22:14).
De matze staat symbool voor het lichaam van Christus en dat is een lichaam zonder zonde.
Ook bij die laatste woorden van de tekst hiernaast worden we weer bepaald bij de vervulling van het komende Koninkrijk van God op aarde. →
Mattheüs 26:26-28
26. En terwijl zij aten, nam Jezus het brood en toen Hij het gezegend had, brak Hij het en gaf het aan de discipelen en Hij zei: Neem, eet, dit is Mijn lichaam.
27. Hij nam ook de drinkbeker en nadat Hij gedankt had, gaf Hij hun die, en zei: Drink allen daaruit,
28. want dit is Mijn bloed, het bloed van het nieuwe verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden.
29. Ik zeg u dat Ik van nu aan van de vrucht van de wijnstok niet zal drinken tot op de dag wanneer Ik die met u nieuw zal drinken in het Koninkrijk van Mijn Vader.
Moeten, mogen of willen......
Het vieren van de Bijbelse feesten is geen kwestie van moeten of mogen. Een wedergeboren gelovige dient God niet omdat het moet, maar omdat hij Hem liefheeft en Hem wil gehoorzamen. God is geen veeleisende dictator. Het vieren van deze feesten is ook geen eigen voorkeur. Wie één met Christus is, wil net als Christus van harte de wil van de Vader doen. Het zijn de feestdagen van de HEERE (Lev. 23:2 - dus niet de Joodse feesten). Het is een kwestie van willen vanuit een toegewijd hart.
In het Nieuwe Testament lezen we dat er een heftige discussie gaande was over hoe je behouden kon worden. Sommige Joodse gelovigen vonden dat gelovigen uit de volken zich daarvoor moesten laten besnijden, de Tora moesten houden en natuurlijk ook de feesten moesten vieren.
Paulus benadrukt met klem dat het behoud alleen uit het geloof is, voor zowel de Jood als de Griek. Wie je bent in Christus bepaalt je verhouding met God en dat bepaalt ook de dingen die je doet. Het spreekt vanzelf dat nieuwe gelovigen daarin moeten groeien.
Op een vergadering in Jeruzalem werden deze dingen besproken, naar aanleiding van de bekering van Cornelius en anderen. Het was nieuw voor de Gemeente dat heidenen daarvan deel gingen uitmaken. Jakobus gaf hen toen een wijze raad.
Handelingen 15:19-21
19. Daarom ben ik van oordeel dat men het hun die zich uit de heidenen tot God bekeren, niet lastig moet maken,
20. maar aan hen moet schrijven dat zij zich dienen te onthouden van de dingen die door de afgoden besmet zijn, van ontucht, van het verstikte en van bloed.
21. Want Mozes heeft van oude tijden af in elke stad mensen die hem prediken, want hij wordt elke sabbat in de synagogen voorgelezen.
Bloedconsumptie, ontucht en afgodendienst staan haaks op het geloof in Yeshua, daarom moet men dat niet tolereren. Maar wat betreft de wet van Mozes, die de woorden van YAHWEH zijn, die kunnen de nieuw gelovigen leren in de synagoges die overal aanwezig zijn en waar die wet iedere sabbat gepredikt wordt.
Zo kunnen de nieuwe gelovigen langzamerhand groeien in een goddelijke leefwijze die men in Israël al sinds eeuwen praktizeert.
Je ziet nergens in het Nieuwe Testament dat de feestdagen naar andere data werden verschoven, of werden afgeschaft (zie wat Yeshua daarover zegt in Matth. 5:17-19).
Die afschaffing van de Bijbelse feesten en de verandering van de Bijbelse feestkalender gebeurde in de 4de eeuw, mede onder invloed van haat tegen de Joden die toen niet alleen in de Romeinse samenleving, maar ook in de kerk heerste.
Het eerste feest dat Joden en heidenen in Gods Koninkrijk op aarde met Yeshua zullen vieren is het Loofhuttenfeest! (Zach. 14:16-18)
De druk van sommige Joden op de gelovigen uit de heidenen om zich te laten besnijden werd door Paulus resoluut afgewezen. De besnijdenis was geen onderdeel van de wet van Mozes, maar was het teken van het Verbond met Abraham. Dit zaad werd doorgegeven in het fysieke nageslacht van Abraham, Izaäk en Jakob, die het heilig Zaad in zich droegen en doorgaven, wat uiteindelijk zijn vervulling kreeg in de geboorte van Yeshua, het heilige Zaad van God (Gen. 17:5,6; Gen. 17:10; Gal. 3:16 zie ook het Jaïr artikel over de besnijdenis).
Gelovigen in Christus uit de Joden en heidenen
Het verschil tussen de meer orthodox Joodse benadering van de feesten en de messiaanse beleving is, dat de laatste groep Yeshua als de Christus in al deze feesten centraal stelt, omdat Hij ook de werkelijkheid van deze feesten is. Zodra die waarheid duidelijk wordt, wordt ook de glans over deze feesten nog veel groter. Omdat de kerk deze feesten, zeker na keizer Constantijn, helaas exclusief heeft verbonden met het Oude Testament, kom men het verband tussen de schaduw en de werkelijkheid ook niet meer leggen. Toch is de nieuwtestamentische betekenis van deze feesten precies het verbindingspunt waar christenen en messiaanse Joden elkaar in Christus kunnen ontmoeten. overigens zonder dat gelovigen uit de heidenen zich voortaan Joods moeten gedragen
Yahweh gaf aan Israël de naam 'Olijfboom' (Jeremia 11:16) (zij zijn de natuurlijke takken), maar het beeld is van God en heeft het Verbond met Abraham als de Wortel en door Hem komt de sapstroom. Dat klinkt misschien wat cryptisch, maar het is de sleutel tot veel zicht op het Koninkrijk, zowel voor de Joods messiaanse alsook voor de gelovigen uit de heidenen. Het is door Christus dat wij op deze Olijfboom worden geënt (Galaten 3:29).
Eigenlijk is het onbestaanbaar dat deze twee groepen gelovigen in Yeshua zo weinig verbinding met elkaar hebben, terwijl ze juist geroepen zijn tot die éne nieuwe mens in Christus! Of nog anders uitgedrukt: in onze tijd hebben de natuurlijke takken en de geënte loten op die éne Edele Olijf nauwelijks contact met elkaar.
In het Jodendom zien we dat ze hun religie op Joodse en rabbijnse traditie willen behouden en in het Christendom zien we dat ze de gemeente gescheiden zien van Israël. En dat botst met Gods plan en brengt ons niet naderbij Christus, maar er wordt weer een scheidsmuur opgetrokken, . En dan is de weg niet open en er is maar één Weg:
Jezus zeide tot hem: Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij (Johannes 14:6 NBG51).
Efeze 2:13-15
13. Maar nu, in Christus Jezus, bent u, die voorheen veraf was, door het bloed van Christus dichtbij gekomen.
14. Want Hij is onze vrede, Die beiden één gemaakt heeft. En door de tussenmuur, die scheiding maakte, af te breken,
15. heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees tenietgedaan, namelijk de wet van de geboden, die uit bepalingen bestond, opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen en zo vrede zou maken,
De afbeelding hierboven is van de originele steen die in de tussenmuur van de tempel was gemetseld. De tekst luidt vertaald:
"Verboden voor niet-joden.
Geen vreemdeling mag binnen de omheining gaan rond het heiligdom.
Wie toch verder gaat, zal dit met de dood bekopen."
Dit was geen Bijbels gebod, maar een 'decreet', behorend tot de vele bepalingen die door de rabbi's waren voorgeschreven. De steen is te bekijken in het Archeologisch Museum van Istanbul. En dat terwijl Gods Huis een bedehuis zou moeten zijn voor alle volken (Jesaja 56:7).
Israël als Bruid van God
Voor veel christenen zal het een verrassing zijn als ze in de Bijbel lezen dat Israël al eeuwen eerder Gods Bruid werd genoemd en wel door God zelf!
Hosea 2:18, 19 en 22
18. Ik zal u voor eeuwig tot Mijn bruid nemen:
ja, Ik zal u tot Mijn bruid nemen in gerechtigheid en in recht,
in goedertierenheid en in barmhartigheid.
19. In trouw zal Ik u voor Mij als bruid nemen;
en u zult de HEERE kennen.
22. En Ik zal haar voor Mij in de aarde zaaien
en Mij ontfermen over Lo-Ruchama.
Ik zal zeggen tegen Lo-Ammi: U bent Mijn volk,
en hij zal zeggen: Mijn God!
De profeten van het Oude Testament hebben diverse uitspraken van God opgeschreven, waarin Hij het volk Israël zijn vrouw noemde. Wanneer het volk vreemde goden ging nalopen, noemde God dat 'overspel'. Maar God strekte zich uit naar Zijn volk, want Hij wilde Israël opnieuw tot Zijn Bruid maken.
En precies dat zal op een geheel nieuwe manier plaatsvinden wanneer Yeshua terugkomt om de staat Israël te verlossen van de volken die haar willen vernietigen. Dan zal het volk Israël (binnen de staat Israël en daarbuiten) tot geloof komen in Yeshua als de messias van God en verenigd worden met hun Messias en Heer.
Hoor Israël, o volk van God
keer weer terug naar Zijn gebod
Hij zal Zijn liefde nooit verlaten.
Jeruzalem, verscheurde stad
De Bruidegom komt op jouw pad
Hij zal zich over jou ontfermen
Je bent van Hem !!
De sabbat is het teken ('ot’ אוֹת), de ring, van de Ketoeba, het huwelijksverbond. Ex.31:13
Ani l'dodi v'dodi li —“Ik ben van mijn geliefde en mijn geliefde is van mij,” is een fragment uit “Het Hooglied” (Hoofdstuk 6, Vers 3a).
Jur