English & other languages: click here!

Wat is de Bijbelse Gemeente?

Dit onderwerp gaf God ons op het hart. We bezochten een goede lezing over het belang de Joden/Israëlieten over de hele wereld bekend te maken met het evangelie van Christus. En wat is het belangrijk dat dit gebeurt, dat mensen zich hiervoor inzetten en ervan getuigen. We luisterden naar een goede spreker die ook Gods Woord citeerde en bij wie je de bewogenheid met Gods volk Israël proefde. 

Maar als je zo in de wandelgangen het één en ander hoort en de lektuur leest die daar wordt aangeboden, dan zie je toch dat satan, zoals in alle organisaties, ook hier zijn dolik zaadjes heeft gestrooid die ogenschijnlijk tarwezaad lijken. 

Je hoort het als iemand zegt dat zij naar de hemel gaan als Israël in de verdrukking komt, want zij zijn een hemels volk en Israël is een aards volk. Waar staat zo'n voor Israël vernederende opvatting in de Bijbel? Als je dan bovendien in hun lectuur leest: "tegelijk is de roeping van de Gemeente hoger dan Israël". Met Gemeente wordt dan de kerk uit de heidenen bedoeld. Ze onderscheiden drie groepen: Israël, de volkeren en de Gemeente. Maar begrijpen we wel dat de Gemeente in de Bijbel een voortzetting is van de Gemeente in het eerste testament? De gemeente wordt daarin wel zo'n 90 keer genoemd. Zeker er was afval. Ook bij de gelovigen uit de heidenen is de afval groot.

Paulus herinnert in Romeinen 11 aan de afval in de tijd van Elia. Je weet wel, toen hij en de Baälpriesters altaren hadden geplaatst op de Karmel en de God van Israël het offer aanstak met vuur uit de hemel. De Baälpriesters gingen ook hun God vragen en zij verwondden zichzelf. Maar Baäl gaf geen gehoor. De Baäl-priesters werden om hun misleidend bedrog gedood. Toen werd koningin Izebel zo kwaad. De vervolging werd ingezet en Elia moest uit lijfsbehoud op de vlucht. Maar wat zei God tot Elia: "Ik heb voor Mijzelf nog zevenduizend mannen overgelaten, die de knie voor het beeld van Baäl niet gebogen hebben".

Paulus vergelijkt dat in Romeinen 11 met deze tijd: 

In Handelingen 2 bekeerden zich 3000 mensen uit de gemeente tot Yeshua. Zij lieten zich dopen en verspreidden het evangelie onder zware vervolging. Paulus zegt zelfs in  Handelingen 21:20 "En toen zij dat gehoord hadden, prezen zij de Heere en zeiden tegen hem: U ziet, broeder, hoeveel tienduizenden Joden er zijn die geloven; en zij zijn allemaal ijveraars voor de wet." (Trouwens, dit is ook een punt: deze tekst bewijst  dat de wet niet is afgeschaft, gelovigen houden uit liefde de wet omdat ze daarin zien wat God graag wil. 1 Joh. 2:3,5; Matth. 5:18). 

De olijfboom werd in het eerste testament al als symbool en naam voor de gemeente van Israël gegeven:

                        Jeremia 11:16a Een bladerrijke olijfboom, met welgevormde vruchten, had de HEERE u als naam gegeven. 
De heidenen worden door Yeshua daaraan toegevoegd: 

Behalve de zegen die dat voor ons meebrengt, zullen we ook delen in de vervolging die dit volk in de grote verdrukking zal ondergaan. De focus zal daarbij op Israël vallen, maar dat effect zal zich uitspreiden naar allen die in de voetsporen van Yeshua gaan. Dat kunnen we niet door een onbijbelse opname voorkomen. Zijn we bereid om naast onze Joodse broeders en zusters te staan in de strijd ontketend door de antichrist?

De fundamenten dragen de namen van de 12 apostelen, allen uit Israël. Daar zullen toch ook diegenen die zich een hemels volk noemen doorheen moeten gaan. Dat betekent immers dat we als gelovigen allen tot dat volk behoren. Hoezo een hogere roeping.... ?

De gelovigen in Israël klagen er wel eens over dat ze weinig aandacht krijgen van de gelovigen uit de volken (CvI), omdat hun aandacht uitgaat naar het rabbijnse deel van Israël, dat Yeshua heeft afgewezen en door wie ze vervolgd en bespot worden. Het ene moet men doen en het andere niet nalaten, want dat deze orthodoxe groep Gods Woord krijgt aangereikt is beslist van levensbelang. 

Dat we daarbij horen blijkt ook uit: 

Over die tussenmuur is ook geschreven in de Jaïr studie over Efeze 2:14-15 "De Tussenmuur":

"Wat is het geval? In het Grieks wordt hier het woord δόγμα = dogma (Strong code 1378) gebruikt, dat ook wordt vertaald met “decreet”. 
Het gaat hier niet alleen om de wet uit het eerste testament, de Tora, waarvoor het Grieks altijd het woord “nomos” gebruikt. Het gaat hier om een toevoeging aan Gods Woord, een rabbijnse wet die de “tussenmuur” in de tempel heeft bedacht: de scheiding tussen Joden en heidenen. Die tussenmuur was geen gebod van God. De vreemdeling mocht in de voorhof gewoon meedoen met de Joden. Maar het geloof in Yeshua gaat uit boven menselijke inzettingen.
Hier wordt  hetzelfde duidelijk gemaakt, als wat Yeshua leerde:

Markus 7:8-9 “Want terwijl u het gebod van God nalaat, houdt u zich aan de overlevering van de mensen,” ...
En Hij zei tegen hen: “U stelt op een mooie manier Gods gebod terzijde om u aan uw overlevering te houden.”

Dat de wet nog altijd een onmisbare functie heeft lezen we ook in 1 Johannes 5:1-4. We hoorden ook in de vergadering waar we waren zeggen dat de geboden te zwaar zijn, dat we die niet kunnen houden. Dat is niet overeenkomstig wat de Bijbel zegt in 1 Joh, 5:4: Zijn geboden zijn geen zware last. Omdat Yeshua de geboden voor ons volbracht heeft wordt dit ons toegerekend. Bovendien volgen wij Yeshua in het houden van de geboden. Maar Hij heeft in onze tekortkomingen voorzien, want.......

We zijn ten eerste niet onder de veroordeling van de wet (Rom. 8:1-4); ten tweede zijn we niet onder het systeem van rechtvaardiging van de wet (Rom. 3:19-24); ten derde zijn we niet onder de wet als tuchtmeester om ons tot de Messias te brengen (Gal. 3:23-25). Maar wij worden er zelf wel door gevormd tot het doel dat God voor ogen staat en God kan onze liefde tot Hem eraan afmeten.

Hoewel ik de oprechtheid en ijver zie onder deze gelovigen, is het goed om elkaar opmerkzaam te maken op datgene waarin we mogelijk geen zicht hebben. Ik denk dan aan wat David schreef en wat jij en ik altijd voor ogen moeten houden, zodat we elkaar opbouwen in gerechtigheid:

Ida