English & other languages: click here!

Gelovig Overblijfsel

Dit artikel ontstond nadat ik een video beluisterde, waarop een predikant spreekt over tegenstrijdig lijkende uitspraken van Paulus met betrekking tot het behoud van Israël. Een vermeende tegenstelling waarmee meer mensen worstelen.

Nadat Paulus in Rom. 9:2 de voortdurende smart uitspreekt over “zijn verwanten in het vlees” dat hij wel vervloekt zou willen zijn ten gunste van zijn volksgenoten, gebruikt hij de volgende tekst die daarmee in tegenstelling lijkt te zijn.

De spreker vindt dat Paulus aan de ene kant de indruk wekt dat zijn broeders verloren zijn en aan de andere kant dat er sprake is van hun aanneming tot kinderen. Dus, die aanneming tot kinderen is er al, en ook het deel hebben aan de wetgeving, eredienst en beloften. De predikant zegt: “met andere woorden: ze hebben het al, ze zijn al kinderen van God, onder leiding van David, de profeten, onder leiding van Mozes”.

Toch is dat m.i. beslist geen tegenstelling. Het gaat er in vers 2 niet om “de indruk te wekken”, nee, Paulus zou zelf wel vervloekt willen zijn om de vervloeking (die er dus inderdaad is!) van zijn broeders op te heffen. Er rust een vervloeking op hen die Yeshua afwijzen. Maar God in Zijn genade geeft hen vaak nog tijd van leven waarin ze zich kunnen bekeren.

Yeshua stelt het zo: “Want als u Mozes geloofde, zou u Mij geloven; want hij heeft over Mij geschreven.  Maar als u zijn Schriften niet gelooft, hoe zult u Mijn woorden geloven??" Johannes 5:46-47 en later zegt hij tot diezelfde Farizeeën, deelgenoten van het verbond: “Slangen, adderengebroed, hoe zou u aan de veroordeling tot de hel ontkomen?” Mattheüs 23:33

Als Joden de woorden van Mozes in hun hart hebben gesloten (de Tora in het hart), kan het niet anders dan dat zij Yeshua herkennen als Zoon van God en Verlosser. Dat  geldt ook voor de Joden die vóór de komst van Yeshua leefden. Als Yeshua tenminste op de schriftuurlijke weg en door Gods Geest  verkondigd werd. Zulke mensen zijn m.i. degenen die in Zacharia 12 bedoeld worden:

Op dat moment zijn de Joden, die Yeshua bewust hebben afgewezen,  al door het oordeel (de vloek) weggenomen.

De bedekking wordt weggenomen als men zich “tot de Here” bekeert. Er staat niet eens “als men zich tot Jezus bekeert”, als men zich werkelijk in geloof overgeeft aan de God die Mozes predikte, als de Tora in hun hart is,  dan gaan de ogen ook open voor Yeshua. Dat kan niet anders. Hij is immers de Levende Tora en een profeet zoals Mozes. (Deut. 18:15)

Dan deze tekst:

Ja, al die beloften waren er specifiek  voor Israël en niet voor ons uit de heidenen. Maar als kinderen in een gezin hun eigen weg gaan, maken ze zich los van hun ouders. Worden zelfs rebels. Zulke kinderen vielen onder de vloek volgens Gods wet.  De wet van Mozes gebood zelfs om die kinderen te stenigen. (Deuteronomium 21:18-21). Korach, Dathan en Abiram waren ook Israëlieten, die deel hadden aan de aanneming tot kinderen. Maar de vloek kwam over hen vanwege de ongehoorzaamheid. God strafte alle oproerkraaiers door ze door de aarde te laten verzwelgen. (Numeri 16).  Dit als voorbeeld. Als je niet aanneemt wat God voor je heeft klaargelegd, dan kan het zijn dat God je in Zijn genade nog  tijd tot bekering geeft, maar in feite heb je de vloek over je gehaald. God sprak ook altijd duidelijk over de keuze tussen “zegen en vloek”, wat inhoudt: de keuze tussen "leven en dood".

God heeft van de verwerping van Israël, die voortkomt uit zondige harten, toch iets goeds gemaakt voor de heidenen. Die verwerping is geen verdienste of offer, maar is het gevolg van zonde. Als Israël Yeshua massaal had aangenomen waren ze ook door God gebruikt om het Koninkrijk van God te verkondigen. Het liep echter anders en God maakt van iets kwaads iets goeds. (Rom. 8:28) Bij bekering worden ze weer aangenomen, dan valt de bedekking weg! Als ze terugkomen is dat LEVEN uit de dood, (want ze waren dood!!), ze waren verloren.

Wij, als gelovigen uit de heidenen, kunnen heel gemakkelijk zeggen dat het met ons wel goed zit, want wij “hebben Jezus”. Maar we hebben net zo goed een bedekking over ons hart. Als gelovigen uit de heidenen zijn we op een andere manier tot het verbond met Israël toegetreden en wel door de Jood Yeshua. Ook dat ging dus via Israël.  

Hij is de vleesgeworden TORA. Maar veel christenen willen niets weten van de TORA, vieren geen sabbat en vieren de Bijbelse feesten niet. Door die feesten krijgen we inzicht in het plan van God, maar we laten het liggen. We vinden onszelf ten diepste beter dan de Joden die Yeshua afwijzen. Ook is het mogelijk dat we zelfs de Joden gaan verheerlijken (of jaloers worden), omdat zij het uitverkoren volk zijn. Maar Joden zijn uitverkoren, d.w.z. geroepen tot een speciale taak: “een licht voor de wereld te zijn”, zodat de hele wereld God zou dienen. Deze roeping maakte hen ook tot een voorwerp van smaad onder de andere volken. Er was eens een Jood die zei: “ik wilde wel dat God een ander volk had uitgekozen”. Satan die Christus niet kon verslaan, probeert het via het volk van God. In die strijd mogen we ons als medeburgers van het gelovige deel van Israël betuigen, hen bemoedigen, te hulp komen en voor hen bidden.

Hoezo zijn we dan medeburgers van Israël:

We spreken over Kerk en Israël, twee entiteiten. Maar de tussenmuur is weggenomen en  we vormen samen Gods Gemeente. De echte kinderen samen met geadopteerde kinderen van God, met dezelfde beloften, dezelfde erfenis, dezelfde Tora, dezelfde VERLOSSER!  Dan hebben we het niet, zoals de spreker in de video over “de Koning van Israël” èn “de Heer van de Kerk”. De Koning van Israël is ook onze Koning en de term “de Heer der Kerk” is niet aan de Bijbel ontleend. De Bijbel roept ons op om te zeggen: Israël: Uw God is Koning!!

In Christus zijn we één gemaakt. De scheidsmuur is weggenomen: zie hiervoor deze Jaïr studie.

Zowel in Israël als onder de heidenen zijn er gelovigen die meegegaan zijn in de traditie van de ouders, de geloofsinstituten, de familie. Hun geloof is niet dat van Petrus, waarvan Yeshua zei:

Jood en heiden hebben allemaal van nature een bedekking die door bekering weggenomen moet worden. 2 Kor. 3:14-18.

In de video werd gezegd “of er nu een voorbidder is of niet, toch blijft God altijd Zijn volk genadig”. De voorbidders die genoemd werden waren Mozes en Paulus, die beiden hun leven zouden willen geven terwille van hun broeders "naar het vlees".

Die genade is dat God altijd met een “overblijfsel” verder gaat. Zo houdt Zijn verbond stand!  Er zijn situaties waarin de zonde wordt vergeven. God zoekt altijd weer naar hen met wie Hij verder kan gaan in Zijn heilsplan. Paulus zegt dat ook heel duidelijk in Romeinen 11:

EEN DEEL is uitverkoren en de anderen zijn verhard. Hun lot van de verharde Israëlieten is volgens de daarop volgende verzen niet best. Zo spreek je over hen die verloren gaan, ook al behoorden ze tot Gods geliefde volk. Niettemin ziet God de Vader uit naar hun bekering, zoals in de gelijkenis van de verloren zoon.

Het probleem van de tegenstrijdig lijkende uitspraken van Paulus is, dat men Israël en de gelovigen uit de heidenen als twee naast elkaar bestaande groepen ziet, terwijl Paulus ons in Romeinen 11 juist duidelijk maakt dat de gelovigen uit de heidenen op het verbond met Abraham worden geënt en deel hebben aan dezelfde beloften.

Er komt pas een eind aan de beproeving van het Joodse volk als zij Yeshua HaMashiach als hun zaligmaker aannemen en zullen zingen: “Gezegend Hij, die komt in de naam des Heren!” Dat zal plaatsvinden als Yeshua terug komt en Koning wordt in Jeruzalem. Echter, dan zal er maar een deel van Israël Hem aannemen en zich bekeren.

Zacharia en Ezechiël spreken daarover:

Als Gods Woord over de wereld is gegaan en het aantal bekeerlingen (Gods volheid) het Koninkrijk is binnengegaan, geënt zijn op de Edele Olijf, als de stammen Juda & Efraïm tot elkaar gekomen zijn in Christus, dan zijn zij allemaal samen: GEHEEL ISRAËL.

Ida