English & other languages: click here!
Sabbatsjaar en Jubeljaar
Het Sabbatsjaar
Het sabbatsjaar is in de Bijbel het zevende of rustjaar, het jaar dat de landerijen volgens de wet van Mozes braak moeten liggen en geen schulden geïnd mogen worden. Zie Exod. 23 : 11; Lev. 25: 1-7; Deut. 15: 1-9; Deut. 31:10.
Deze rust kwam dus niet slechts de landbouwers, hun knechten en hun vee, maar inzonderheid de armen en vreemdelingen in het land ten goede; ook de schuldenaars, want daar men in dit jaar geen opbrengst van zijn akker had, mochten ook de schulden niet ingevorderd worden. De Romeinen scholden in dit jaar de Joden de belastingen kwijt.
Het was een rustjaar van het land voor Yahweh.
Het Jubeljaar
Het jubeljaar was het jaar van teruggave, terugkeer, vrijlating en rust. Het jaar was door God ingesteld ten behoeve van zijn volk Israël. Het viel in het vijftigste jaar na elk zevende sabbatsjaar. Aan Israëlieten werd hun oorspronkelijk erfdeel teruggegeven, slaven herkregen hun vrijheid en het land moest rusten. Het jaar werd ingeluid door bazuingeschal. Wij lezen over de instelling in Lev. 25:8-55
De ene bepaling van deze instelling was, dat de Israëliet (en erfgenamen) weer in het vrije bezit van het vaderlijk erfgoed kwam, als hij voorheen genoodzaakt was geworden het te verkopen of het op de één of andere wijze verloren had; de andere bepaling was, dat iemand, als hij zichzelf en zijn gezin had moeten verkopen, in het Jubeljaar de vrijheid herkreeg .
Het Jubeljaar is een beeld van het 1000-jarig Vrederijk.
De Sabbat is de eerste van de Bijbelse feesten. Wie de Sabbat niet viert zal ook niet geïnteresseerd zijn in de andere feesten van JHWH. Maar het ontvouwt het plan van God met deze wereld. Laat ons eens kijken naar het Sabbatsjaar .......
Sabbatsjaar en Jubeljaar zijn noodzakelijk (Instelling van God!) en Israël is ons tot voorbeeld gesteld. Maar ook wij kunnen beter praten, beter dan dat we iets doen. Het gevolg van het verwaarlozen van deze instellingen was voor Israël ballingschap. Wij zien ook Nederland sterk verpauperen en dat is dan materieel, maar geestelijk staat het er nog veel slechter voor. Het één is niet los te koppelen van het ander. Van beide hangt het welzijn van de mens af. De mens wordt steeds meer gezien als een machine en die moet bruikbaar zijn voor het systeem. Als de mens niet meer productief is wordt abortus of euthanasie als oplossing aangedragen. We leven steeds meer in een doodscultuur.
Ik weet dat als je in een klemsituatie zit dat je beter begrijpt wat een sabbatsjaar en jubeljaar zou moeten zijn (= herstel). Maar de meesten betrekken een sabbatsjaar op hun eigen leven en willen een jaar heel iets anders dan hun werk. Hierbij staat het “ik“ centraal. En daarna hun paradijs op aarde. Maar het zijn luchtspiegelingen, zoals zoveel ideologieën.
Maar het gaat in Sabbatsjaar en jubeljaar over een samenleving die zorg heeft voor elkaar en niet uit eigen begeerte leeft. We hebben het vaak slechts over plichten & rechten zonder Tora en dat is uit het denken van de mens vanuit zijn begeerte. De armen en rechtelozen maken de wetten niet. Het is ook het systeem van "grootbrengen door kleinhouden". Het systeem uit de zondeval. (ben ik mijn broeders hoeder – wie is mijn naaste?)
De kerken kunnen vroom praten, maar ook hier hebben ze boter op hun hoofd. Geld verdienen en carrière vormden ook daar vaak het hoogste streven. Daarbij was men politiek correct. De rijken worden rijker en de arme armer. Dat zien we over heel de wereld en het christendom is daarin geen eiland.
De hulpverlening is overgedragen aan de politiek. De opleidingen daarvoor zijn niet op de Tora gebaseerd, maar vaak op het humanisme en de overgewaaide gedragswetenschappen uit Amerika - laat staan op sabbatsjaar en jubeljaar. Ook al zet je een C voor de hulpverlening, dan dekt de vlag de lading nog niet. God is uit onze samenleving verbannen.
De hulpverlener verdient geld aan dit systeem wat niet ten goede komt aan degene die juist hulp nodig heeft. Waarom is de Overheid zo bezig met de vluchtelingen (asielzoekers)? Mammon en velen verdienen daaraan. Alleen de sterke overleeft is daarbij vaak de gedachte.
Een christen moet het in zwakheid volbrengen en het systeem zal hem of haar verdrukken. De hulpverleners zijn politiek correct geschoold en in de kerken weten we maar al te goed dat mensen voor eigen parochie preken.
2 Petrus 2:1 Maar er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, zoals er ook onder u valse leraars zullen zijn, die heimelijk verderfelijke afwijkingen in de leer zullen invoeren. Daarmee verloochenen zij zelfs de Heere, Die hen gekocht heeft, en brengen zij een snel verderf over zichzelf.
Ik hoef alleen maar de naam Dick Warren te laten vallen – hoeveel christenen zijn deze leider niet door dik en dun heen blijven volgen. Gewoon gehersenspoeld. We hebben een 24 uurs economie en de rust (shalom) is er niet want het systeem is dat van het Egyptisch slavensysteem.
We zijn ons leven lang cursisten van het systeem d.w.z. slaven. Maar een Israëliet mocht niet slaaf blijven van de vreemdeling en moest worden vrijgekocht door zijn volksgenoten. Maar ook dat gebeurde lang niet altijd. En zo is het christendom vaak een belangenpartij en organisatie geworden en verpolitiekt. Velen verdienen hier aan. Armoede (materieel of geestelijk) zonder herstel heeft geen hoop en uitzicht. Maar we moeten het Kind (Yeshua) niet met het badwater weggooien en beproevingen verdragen ook al wordt het door gelovigen aangedaan.
Yeshua weet daar alles van. Hij is gekomen voor herstel, want Hij heeft de zondaar lief maar niet de zonde. Het eerste wat Yeshua bij Zijn eerste komst zei: Bekeert u want het Koninkrijk is nabij. Het is vreselijk deze wereld naar zijn ondergang te zien gaan in eigen ongerechtigheid.
Yeshua (Jezus) zegt in Johannes 17:9 Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor hen die U Mij gegeven hebt, want zij zijn van U.
De laatste oogst wordt ingezameld.
Jur