English & other languages: click here!

Job 7 - een Roep tot God

Heeft de sterveling niet een strijd te voeren op aarde.....? Job ervaart een strijd waartegen hij niet is opgewassen, die al zijn energie, zijn moed wegzuigt. Hij begrijpt niet - en kan dat ook niet begrijpen - dat het hier gaat om een satanische aanval die zijn oorsprong heeft in de hemelse gewesten. De brief van Paulus aan Efeze over de strijd tegen de wereldbeheersers van de duisternis was nog niet geschreven. De geestelijke wapenrusting was nog niet ten volle beschikbaar. Satan zoekt Job om hem te verslinden en oefent druk op hem uit om God te verloochenen. Maar hoe kan Job dat weten.....

een slaaf snakt naar schaduw, een dagloner ziet uit naar zijn loon...... ze hebben tenminste nog iets om naar uit te kijken. Maar voor Job is alles uitzichtloos, doelloos. 

nachten van moeite zijn Job toebedeeld......... in plaats van ontspannen te kunnen rusten, wordt Job overvallen door angstige gedachten, dromen en visioenen. Onrust heeft hem bevangen. 

Mijn vlees is bekleed met maden en heeft een korst van stof....... hoe vernederend en pijnlijk als je lichaam wordt aangevreten door maden, dat er korstvorming vol etter door ontstaat. Als dat openbarst komt er etter naar buiten.  

Maar zijn doel heeft hij nog steeds niet bereikt. Job heeft God niet vaarwel gezegd, al lijkt het wel die kant op te gaan. Maar Job spreekt zijn klacht uit tegen God en dat behoort ook tot een intieme relatie. Het is dan ook God die hem staande houdt en heenwerkt naar een doel dat Job in deze situatie met geen mogelijkheid kan zien. Het is dezelfde vertwijfeling die Israël in onze tijd doormaakt. Het lijkt wel of alles hun uit handen geslagen wordt. De hele wereld laat hen vallen, anderen verdelen het land.

Ik echter zal mijn mond niet houden....... je proeft in de woorden van Job zijn opstandigheid over wat hem overkomt. Zijn geest is benauwd, hij moet het uiten. Altijd heeft hij God willen dienen en hield hij zich aan Zijn geboden en is dit nu Zijn reactie. Verbitterd vraagt hij aan God of hij  soms een 'zeemonster' (krokodil, draak of leviathan) is, dat God een bewaking om hem heen heeft ingesteld. Of is hij soms een onstuimige zee die een gevaar vormt voor de schepen en de kustgebieden? Moet hij in bedwang gehouden worden, hij de krachteloze en moedeloze?

Als ik zeg: Mijn rustbank zal mij troost bieden....... we kunnen ons niet voorstellen dat de ashoop waarop Job verbleef een rustbank is. Maar hij zal een plek moeten hebben gehad om zich uit te strekken en te kunnen slapen in de hoop dat dit troost en verlichting zal brengen. Maar ook dat brengt alleen maar onrust en angst, want: dan ontstelt U mij door dromen, en door visioenen jaagt U mij angst aan.
Mijn ziel verkiest de verstikking, en heeft de dood liever dan het leven.......opnieuw uit Job de wens om te sterven, zelfs al zou dat door verstikking zijn. Dan was hij van alles af...... denkt hij. Een dode heeft het gemakkelijker dan hij die leeft in deze omstandigheden.

Ik versmaad het, ik zal niet voor eeuwig leven........ Job is werkelijk ten einde raad. Zelfs het eeuwig leven verkiest hij niet meer. Hij heeft maar één wens: Laat mij met rust, want mijn dagen zijn een zucht. In Jobs ogen is God veranderd in een kwelgeest. Maar de kwelgeest is Gods tegenstander die meent recht op Job te hebben. Dat recht wordt hier bevochten en dat gaat ten koste van Job. Maar God bepaalt tot hoever deze kwelgeest kan gaan. Er wordt ook om ons gevochten in de hemelse gewesten, want satan zoekt verbeten wie hij kan verslinden (1 Petrus 5:8-10). 

Als we bovenstaande tekst tot ons laten doordringen dan beseffen we dat de drempel van 'het aankunnen van de verzoeking' bij Job wel heel erg hoog lag. Wij weten echter meer dan Job over wat er zich in de hemelse gewesten afspeelt en we weten ook dat God ervoor zal zorgen dat we niet ten onder gaan als we Hem in geloof vasthouden. Op dezelfde, maar hogere manier heeft Yeshua Zijn lijden doorstaan en de overwinning behaald.  Dat mogen we uit deze waar gebeurde geschiedenis van Job leren. Want ook Job wist dat zijn Verlosser later uit het stof zou opstaan (Job 19:25-27).

Wat is de sterveling dat U hem groot maakt, en dat U Uw hart op hem richt.......?  Job vervolgt zijn aanklacht tegen God. Hij vraagt zich af waarom God zich zo bezig houdt met een nietig mens. David lijkt in Psalm 8 de woorden van Job te citeren, maar plaatst ze in de context van een lofpsalm:

Ook Job heeft in eerste instantie ervaren dat God hem 'groot' maakte. Hij werd materieel gezegend, had een groot gezin. Maar zowel Job als David werden beproefd. Toen David  op de vlucht moest gaan voor zijn zoon Absalom, is hij ook door één van de diepe beproevingen gegaan. 

en dat U Uw hart op hem richt...... we weten dat Gods hart zich op de gelovige richt ten goede. Maar we worden wel beproefd omdat God wil weten of we echt met ons hele hart voor Hem kiezen. We behoren sinds de zondeval de satan toe en die wil ons na onze bekering niet loslaten.

En dat merken we.

Dat U hem elke morgen opzoekt, dat U hem elk ogenblik beproeft......? de manier waarop Job deze morgenbezoekjes beschrijft laat zien dat het niet YAHWEH is die hem elke morgen opzoekt, al denkt Job dat wel. In het hoofdstuk Klaagliederen 3 lezen we een verslag van Jeremia dat heel erg doet denken aan het lijden van Job. Maar Jeremia schrijft daar ook in dat hoofdstuk 

In tegenstelling tot Jeremia wordt Job elke morgen beproefd, en dat valt hem zwaar. Jeremia werd-- elke morgen weer bemoedigd met nieuwe barmhartigheden. Dat is geen kwestie dat Jeremia beter is dan Job. Ook Jeremia onderging een zwaar lijden, zodat hij net als Job wenste nooit geboren te zijn (Jeremia 20:14-18). Beide mannen werden extreem zwaar aangevallen door satan en door mensen die door satan gebruikt werden. Jeremia had ook een verdrietig levenseinde: tegen zijn zin meegenomen naar Egypte en werd er volgens 'de inleiding tot Jeremia in de Statenvertaling'  ter dood gestenigd. Job werd later wel door God in eer en aanzien hersteld. 

Uw blik zich van mij afwendt, voordat U mij de rust gunt om mijn speeksel door te slikken......? De voortdurende bemoeienis was een zware last voor Job. In het Arabisch is het onvermogen om het speeksel in te slikken een uitdrukking voor het ontbreken van rust (Studiebijbel). 
Heb ik gezondigd? Wat moet ik voor U doen, Bewaker van de mens....... ?  Door de vrienden is al zo vaak gezegd dat Job gezondigd heeft. Maar Job is zich daar totaal niet van bewust en hij vraagt nu aan God: "Heb ik gezondigd? Wat is die zonde dan?  Wat moet ik dan volgens U doen?" Die toevoeging "Bewaker van de mens" klinkt behoorlijk geïrriteerd, maar het zou een eerlijk gebed zijn als God de veroorzaker van die ellende zou zijn. 

Waarom hebt U mij als doelwit voor U gezet, zodat ik mezelf tot een last ben.......? Ook dit klinkt weer beschuldigend naar God toe. Voor Job lijkt het ook alsof God het op hem voorzien heeft. Als je jezelf dan ook nog tot last bent, maakt het de situatie er niet gemakkelijker op, integendeel. God van wie Job zoveel goeds had ontvangen (Job 2:10) is nu zijn tegenstander geworden en Job snapt niet waarom.....    

Waarom vergeeft U mijn overtreding niet, en doet U mijn ongerechtigheid niet weg......? Het is zeker niet zo dat Job hier zonden belijdt. Maar het wordt hem wel aangepraat dat hij zondig is. En als dat dan zo zou zijn, waarom is er dan geen vergeving? 

Want nu zal ik in het stof liggen; U zult mij ernstig zoeken, maar ik zal er niet meer zijn....... Job zou willen dat hij zowel het leven als God kon ontvluchten door naar het stof (zijn graf) te gaan. Hij heeft ook de verwachting van opstanding laten varen. Die zou hem opnieuw terugbrengen in de vermeende diep verstoorde relatie met zijn Schepper. 
Deze hele situatie moet ook voor Yahweh verdrietig zijn. Als de Schrift zegt van het volk Israël, dat God ook benauwd is als Hij de benauwdheid van Zijn volk ziet, (Jesaja 63:9) dan kan het niet anders dan dat God een diepe genegenheid voelt en meeleeft met Zijn dienaar Job.

Ida