To translate this page into different languages. click here!

1 Koningen 18 Elia op de Karmel

Omwille van Mij, omwille van Mij doe Ik het, want hoe zou Mijn Naam ontheiligd worden! 

Ik zal Mijn eer aan geen ander geven. 

Jesaja 48:11

Chiastische structuur van 1 Koningen 18:21 - 40:

Een grote chiastische structuur, die ik alleen in delen op mijn computer in elkaar kon zetten. Maar het is ook een "groots" onderwerp. In het eerste deel van 1 Koningen 18 zien we Elia uit zijn schuilplaats komen op weg naar het "hol van de leeuw":  koning Achab, de koning van het Noordelijk rijk Israël. Koning Achab en zijn vrouw koningin Izebel zochten Elia te doden. Elia verkondigde dat het volk aan YHWH trouw moest blijven, er bestond toch een huwelijkscontract dat op de Sinaï was gesloten. Maar Israël, met de koningin voorop, had meer interesse voor de Baäl, de vruchtbaarheidsgod.

De Baäldienst was aantrekkelijk: het heette de god te zijn van de natuur, de god van de seks, van de vruchtbaarheid en van de welvaart. Maar eiste ook tempelprostitutie en kinderoffers. God had het land, op het gebed van Elia, de regen onthouden, zodat de Israëlieten konden zien dat Baäl geen vruchtbaarheid gaf.  Maar bovenal was het bedoeld om Israël te doen terugkeren tot de God die hen boven alle volken had uitverkoren.
Achab stelde Elia verantwoordelijk voor die droogte die nu al drie en een half jaar duurde en waardoor de inwoners honger leden. Dat omdraaien van de schuldvraag is kenmerkend voor de strategie van satan. Izebel roeide de profeten uit die trouw bleven aan YHWH. Daarom was Elia ook gevlucht. 
Maar nu wilde God weer regen gaan geven en Elia kreeg opdracht om naar Koning Achab te gaan. Dat vereiste geloofsmoed, want Achab was vastbesloten om Elia te vinden en te doden. 

Onderweg kwam Elia, de hofmeester van de koning, Obadja tegen. De Bijbel noemt Obadja een zeer godvrezend man, die, hoewel hij aan het koninklijk hof zijn werk had, de priesters die God trouw bleven, verborg in grotten en hen voorzag van eten en drinken. En dat terwijl  koningin Izebel hen wilde doden. Elia zei dat Obadja bij de koning zijn komst moest aankondigen. Obadja schrok, want daardoor kwam hij ook in gevaar. Hoe kon Obadja weten waar Elia was? De koning liet iedereen zweren dat ze Elia niet konden vinden.  En stel je voor dat Achab naar Elia zou gaan en hij trof hem om één of andere reden niet. In deze situatie was Obadja zijn leven ook niet zeker.

Maar als God het opdraagt dan is gehoorzaamheid toch de beste weg.  Elia vertoont geen angst, maar wordt gedreven door heilige verontwaardiging om de ontrouw aan YHWH. 
Later schrijft Jacobus over deze profeet:

"Elia was een mens net zoals wij en hij deed een vurig gebed dat het niet zou regenen, en het regende niet op de aarde, drie jaar en zes maanden". Jakobus 5: 17

Als Achab Elia tegemoet gaat zegt hij: "Bent u degene die Israël in het ongeluk stort?"

De reactie van Elia was er één van gezag, wat later ook de houding van Yeshua kenmerkte. Hoeveel mensen praten hoger geplaatste personen niet naar de mond. Maar Elia zei met krachtige stem: "Ík heb Israël niet in het ongeluk gestort, maar ú en het huis van uw vader, doordat u de geboden van de HEERE verliet en achter de Baäls aan gegaan bent." Vervolgens deelt Elia, en niet de koning, de orders uit: 

"Nu dan, stuur boden, breng heel Israël bijeen bij mij op de berg Karmel, met de vierhonderdvijftig profeten van de Baäl en de vierhonderd profeten van Asjera, die aan de tafel van Izebel eten."

En dan vindt er op de berg Karmel een grote geestelijke krachtmeting plaats.  Op die berg Karmel waren wel 850 officiële vertegenwoordigers, priesters van de Baäl dienst. Zowel de eenzame Elia als deze grote schare Baäl vereerders moesten allebei een altaar bouwen en een offer brengen aan hun wederzijdse godheden. Maar er mocht geen vuur gebruikt worden om het altaar aan te steken. De voorwaarde was, de God die   zelf voor vuur zou zorgen, die zou voortaan als God worden erkend.  

Nu was het in de dienst van YHWH vaker gebeurd dat God Zelf zorgde voor heilig vuur, dat moest blijven branden voor de dienst in de tabernakel en in de tempel.  Elia gaf het Baäl-kamp als eerste de gelegenheid om hun god om vuur te vragen. En dat deden ze... en hoe....? roepen, schreeuwen, springen, zichzelf tot bloedens toe snijden.... maar niets hielp. Elia bespotte de mannen: harder roepen!! Hij is toch jullie god? Misschien doet hij een dutje of zit hij op de w.c. 

Hierdoor maakte Elia duidelijk hoe bespottelijk hun afgodendienst was. 

Het altaar dat Elia bouwde bestond uit twaalf grote stenen, voor iedere stam van Israël één. Hoewel Israël uiteengevallen was in twee rijken, een tien- en een tweestammenrijk, zag Elia door Gods ogen het volk toch samen als één. Bij dat altaar werd duidelijk de naam Israël, "strijder van God", geproclameerd. Dat komt ook naar voren als de centrale as in de chiastische structuur die dit schriftgedeelte bevat. (zie boven)

Tot drie keer toe werden er emmers water over het altaar, en het offer uitgegoten en om het altaar heen in een geul. Alles was kletsnat! Menselijkerwijze zou daar geen vuur kunnen branden. Maar het ging dan ook op Gods manier.  

Op de tijd van het avondoffer kwam Elia naar voren en sprak duidelijk:

"HEERE, God van Abraham, Izak en Israël, laat het heden bekend worden dat U God bent in Israël, en ik Uw dienaar, en dat ik al deze dingen overeenkomstig Uw woord heb gedaan. 

Antwoord mij, HEERE, antwoord mij, zodat dit volk weet dat U, HEERE, de ware God bent, en dat U hun hart tot inkeer gebracht hebt".

Israël had het gelovig gebed van Elia gehoord en zag  het handelen van God voor hun ogen. Er onstond een spontane belijdenis. Men schrok er niet voor terug om nu de afgodenpriesters om te brengen, zoals God bevolen had. 

En toch...... je zou zeggen hoe kun je, na zulke tekenen voor je ogen te hebben gezien, weer terugvallen in deze afgodendienst. Het volk erkende dat YAHWEH God is, maar de priesters, de hoogwaardigheidsbekleders, ook al werden er velen gedood, gingen door met hun verderfelijke afgodendienst.

Het volk van God moest een radicale keuze maken, zoals wij dat in onze tijd, in een andere setting, ook moeten doen. Zien we de ontwikkelingen van onze tijd vanuit Gods Woord met geestelijke ogen? Of berekenen we de voordelen voor dit leven, zoals de wereld doet? Kunnen we het onderscheid zien tussen het reine en het onreine? Ezechiël 44:23

Hebreeën 13:20,21 De God nu van de vrede, Die de grote Herder van de schapen, onze Heere Jezus Christus, uit de doden heeft teruggebracht, op grond van het bloed van het eeuwige verbond, moge u toerusten tot elk goed werk om Zijn wil te doen, en in u werken wat in Zijn ogen welbehaaglijk is, door Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen.

Elia was precies te werk gegaan zoals God hem had opgedragen. Dat is dan ook een vereiste in de dienst aan God. Deze manier van handelen werd niet ingegeven door zijn eigen slimheid, door aanmatiging of door ijdelheid. God leidde Elia naar deze confrontatie met de profeten van Baäl en Elia liet zich door Hem leiden. 

Het betrof hier een strijd tussen YAHWEH en Baäl, en de profeten van elke godheid waren verantwoordelijk voor hun optreden. De grote zonde van koning Achab was zijn officiële steun aan de profeten van Baäl, en nu het bedrog van de Baäldienst aan het licht was gekomen, moesten zijn profeten zich daarvoor verantwoorden en kregen ze de doodsstraf volgens de wet van Mozes ( Deuteronomium 13:5 , Deut. 13:13-18 , Deut. 17:2-5 , en Deut. 18:9-22 ). Zo radicaal is Gods oordeel en dat zal bij het oordeel in de eindtijd niet anders zijn. Voor God geldt dan Zijn wet en niet die van onze overheden.

Dit gebeuren eindigt dan met Gods grote wonderlijke manifestatie. De lang verwachte regen kwam pas na zeven keer daar intensief voor te hebben gebeden. Toen Elia een wolkje zag opkomen, zo groot als de hand van een man, toen wist hij dat dit de aankondiging van een stortvloed was. Het betekent ook dat we niet altijd meteen antwoord op ons gebed moeten verwachten, maar dat we soms moeten volharden in het gebed. Nu gebeurde dit allemaal op één dag en zo lang hebben ze dus niet moeten wachten. Het geloof werd beproefd.
Het zien van dat kleine wolkje gaf Elia de zekerheid dat de regen eraan kwam en hij maande Achab maar snel zijn wagen in te spannen zodat hij droog thuis kon komen.

En Elia snelde - met opgetrokken kleding - voor Achab uit..... mogelijk liep Elia als een heraut voor de koning uit, een afstand van plm. 20 tot 25 km, als een eerbetoon aan de koning, van wie hij veronderstelde dat hij en het volk nu wel voor de zaak van YAHWEH was gewonnen. Dat dit niet het geval bleek te zijn maakte hem daarna erg depressief. 

De Naam Israël:

De centrale as van de chiastische structuur richt het spotlight op de Naam Israël. Wordt deze naam uitsluitend voor Jacob en het volk van de twaalf stammen gebruikt? Zo wordt het meestal wel gezien. Maar laten we eens kijken naar Jesaja 49:3

 Hij heeft tegen Mij gezegd: U bent Mijn Knecht, Israël, in Wie Ik Mij zal verheerlijken.

Hier wordt kennelijk de komende Verlosser Yeshua bedoeld, die Zijn Naam tijdens de worsteling in Pniël op Jacob en zijn nageslacht heeft gelegd. Het is deze Knecht Israël  die de andere knecht Jacob zal verlossen, waardoor deze Zijn Naam zal dragen, naar Hem genoemd zal zijn.

Wat een geduld heeft God met Zijn volk Israël, naar Zijn Naam genoemd. En Hij komt ermee tot Zijn doel, al lijkt wat we zien soms het tegendeel aan te tonen. 

Ida