Openbaring 2:12-17 de brief aan Pergamum

Pergamum is één van de zeven gemeenten voor wie Yeshua een boodschap had. Dit werd geopenbaard aan de apostel Johannes, één van de twaalf discipelen, die door de Romeinse keizer naar het eiland  Patmos verbannen was. 

Gedurende de tijdsperiode van Smyrna, in de Bijbelverzen hiervoor beschreven,  zijn er tien, opeenvolgende vervolgingen geweest. Maar deze hebben het geloof in Yeshua de Messias niet kunnen overwinnen. In tegendeel, zoals eens gezegd is: “Het bloed van de martelaren is het zaad van de gemeente”.  Daarom gebruikt satan nu een andere tactiek, wat we hebben zien gebeuren in Pergamum.

Openbaring 2:13 Ik ken uw werken en weet waar u woont, namelijk waar de troon van de satan is. U houdt vast aan Mijn Naam, en u hebt het geloof in Mij niet verloochend, zelfs niet in de dagen van Antipas, Mijn trouwe getuige, die gedood werd bij u, waar de satan woont.

Antipas, de man die om zijn trouw aan God gedood werd, wordt hier bij name genoemd. Zijn naam Antipas betekent letterlijk: “tegen alles”. Hij werd blijkbaar gezien als iemand “die overal tegen was”. Hij deed niet mee met de meerderheid en durfde alleen te staan.

Wat geweld in Smyrna niet kon bewerken, zou in Pergamum de politiek bewerkstelligen. In het jaar 313 werd het christendom, tijdens de regering van keizer Constantijn, als staatsgodsdienst erkend. Deze gebeurtenis, die door velen als een groot succes voor de waarheid werd beschouwd, heeft slechts lauwheid, verwereldlijking en de invoer van vreemde leringen tot gevolg gehad:

14 Maar Ik heb enkele dingen tegen u, namelijk dat u daar mensen hebt die zich houden aan de leer van Bileam, die Balak leerde voor de Israëlieten een struikelblok neer te leggen, opdat zij afgodenoffers zouden eten en hoererij bedrijven. 15 Zo hebt u er ook die zich houden aan de leer van de Nikolaïeten en dat haat Ik.

Gods Woord bepaalt ons in dit Bijbelgedeelte bij de leer van Bileam en de leer van de Nicolaïeten, waarvan God zegt dat Hij die leringen haat. Wat houdt zo'n leer in?

 

De leer van Bileam

We weten van Bileam dat hij probeerde om de godsdienst van Israël te vermengen met die van de afgoden. Het ging toen om de god Baäl-Peor in Moab. Dit is te lezen in Numeri 25.  Deze vermenging zien we ook in onze tijd. Kerken gaan in dialoog met godsdiensten die andere goden dienen. Occulte geneeswijzen worden algemeen geaccepteerd. Gods wijsheid wordt verdrongen door psychologie en humanisme. Er wordt wereldse muziek in de eredienst binnengehaald. Er is vrijwel geen verschil meer tussen gelovigen en ongelovigen. Het getuigenis is weg. Gelovigen kunnen overal over praten, maar niet meer over hun geloof in de God van de Bijbel, die uit  liefde Zijn eigen Zoon voor ons in de dood heeft gegeven. De vermenging is al zo diep doorgedrongen in onze samenleving, dat een oordeel niet kan uitblijven. En dat heeft onder christenen, net zo als bij de invloed van Bileam, ook seksuele uitspattingen en zondige levensvormen ten gevolge.

 

De leer van de Nicolaïeten

De leer van de Nicolaïeten is verwant aan die van Bileam, maar daarbij ligt de nadruk op de geestelijkheid, de leiders, de voorgangers in de kerkelijke structuur, die zich boven de “gewone” gelovige stellen. Het is het systeem van het verheffen van een mens als autoriteit over een hele gemeenschap van onwetende gelovigen. Yeshua zei echter:

Maar u mag zich geen rabbi laten noemen, want Eén is uw Meester, namelijk Christus; en u bent allen broeders. (Mattheüs 23:8)

De naam Nicolaïeten komt van Nikolaus, dat berust op de combinatie van de Griekse woorden nikao (= overwinnen, veroveren) en laos (= volk). Nikolaïeten zijn, letterlijk “overwinnaars van (d.i. over) het volk”.

Er ontstond dus een vorm van overheersing en onderdrukking. Dit loopt door de eeuwen heen dan ook uit op de “vrouw op het beest” die dronken is van het bloed van de heiligen, en van het bloed van de getuigen van Yeshua. (Openbaring 17:6)

 

Chiastische structuur

In de chiastische structuur zijn de C-vakken elkaars tegenovergestelde. De centrale as is hier het levende, krachtige, tweesnijdende zwaard van Gods Woord  dat scheiding brengt tussen deze tegenpolen.

Met het genoemde zwaard wordt scheiding aangebracht en  worden ontrouwe christenen gestraft, maar ook de antichrist en de volken die de antichrist volgen. Zo ook zal de kerk van de eindtijd in het spoor van de antichrist treden en door de Heer gestraft worden. In onze tijd komt de wereld duidelijk zichtbaar steeds meer onder de macht en de invloed van satan te staan.

De satan woont ook bij ons, net als in Pergamum. Maar er waren trouwe gelovigen, waarvan Gods Woord zegt:

Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.

Mattheüs 24: 13