English & other languages: click here!
Mattheüs 26 - Jesaja 53 - NISAN 13
In de lijdenstijd voorafgaand aan Pesach vinden er verschillende gebeurtenissen plaats, die allemaal hun licht werpen op het grootste liefdesoffer dat Yeshua bracht om Zijn volk Israël en allen die daaraan toegevoegd zijn, te redden uit dit bestaan, dat geregeerd wordt door de leugenachtige, moordzuchtige satan. We geven hieronder het deel van het overzicht van Werner Stauder (zijn Bijbelstudie 064). Het is naar alle waarschijnlijkheid de volgorde waarin de gebeurtenissen plaatsvonden.
De dagaanduiding 'dinsdag' of woensdag' wil zeggen dat de gebeurtenissen, in het jaar dat Yeshua stierf, op een dinsdag/woesdag vielen. Dit jaar valt 13 Nisan op vrijdag, 11 april 2025.
Mattheüs 26:6-13
6. Toen Jezus in Bethanië was, in het huis van Simon de melaatse,
7. kwam er een vrouw naar Hem toe die een albasten fles met zeer kostbare zalf had; en zij goot die uit op Zijn hoofd terwijl Hij aanlag.
8. Toen Zijn discipelen dat zagen, waren zij verontwaardigd en zeiden: Waartoe deze verkwisting?
9. Deze zalf had immers duur verkocht kunnen worden en de opbrengst aan de armen gegeven.
10. Maar Jezus, Die dit merkte, zei tegen hen: Waarom valt u deze vrouw lastig? Want zij heeft een goed werk aan Mij verricht.
11. De armen hebt u immers altijd bij u, maar Mij hebt u niet altijd.
12. Want toen zij deze zalf op Mijn lichaam goot, deed zij dat als voorbereiding op Mijn begrafenis.
Een dergelijke geschiedenis komt ook voor in Johannes 12:1-11. Het verhaal vindt hier plaats in het huis van Simon, zo’n 3 kilometer van Jeruzalem. Wie de omstanders zijn is niet duidelijk, misschien zijn het de discipelen of gasten van Simon. Is hun boosheid oprecht en maken ze zich druk om de armen of is er meer aan de hand? Vinden ze het misschien ongepast? Het wordt niet met zoveel woorden genoemd maar het is opmerkelijk dat dit een zalving is met kostbare olie. In het Eerste Testament werden koningen met olie gezalfd om hen te markeren als de door God gezondene. Het lijkt wel alsof deze daad van toewijding van de vrouw een profetische lading krijgt. Indirect wijst ze Yeshua aan als de koning van de Joden. Ze herkent Hem als de Messias, de Gezalfde. Tegelijkertijd duidt Yeshua haar daad van toewijding als een zalving voor zijn begrafenis die op handen is.
De verleiding is groot om Yeshua uitsluitend als Gods Zoon te zien en dan te vergeten dat Hij hier op aarde toch volkomen mens is geweest. Wanneer wij Hem alleen als Gods Zoon zien, dan beseffen wij niets van Zijn enorme lijden in de Hof van Getsemane, waar de angst niet zo zeer voor het sterven als wel voor het door God verlaten te zullen worden, zo groot werd, dat het bloed Hem door de poriën perste!
Nee, noch bij de verzoeking in de woestijn, noch bij Zijn strijd in Getsemané is sprake van een zinloze show, waarvan de uitslag al van te voren zeker was.
Jesaja had toen al begrepen dat het voor de Knecht des HEREN een moeitevol lijden zou worden, maar omdat Hij volhard heeft tot het einde, heeft Hij met vreugde de gevolgen ervan gezien tot verzadiging toe.
Want omdat Hij Zelf de Waarheid is, heeft Hij, als de Rechtvaardige, velen rechtvaardig gemaakt. En de ongerechtigheid, die scheiding maakte tussen God en de mens, heeft Hij weggedragen aan het kruis van Golgota!
Maar de verlossing die Hij teweeg bracht, maakt ons niet alleen vrij van de zondeschuld, maar verheft ons tot Zijn vrienden en tot mede-dienstknechten van God.
En zoals Hij in alle dingen aan ons gelijk is geworden, doch zonder te zondigen (Heb.4:15), zo zal Zijn vreugde pas volmaakt zijn als wij door Hem in alles aan Hem gelijk zullen zijn (1Joh.4:17). Want toen Hij Zijn leven heeft uitgegoten in de dood aan het kruis, toen heeft Hij al deze schande op Zich genomen, ziende op de vreugde die daarvan het gevolg zou zijn: dat Hij Zijn heerlijkheid met velen zou delen (Heb.12:2)!
(uit Bijbels Dagboek)
Ida